Voordat ik kennismaakte met Yoga leefde ik als een kip zonder kop. Of zoals ook wel gezegd wordt, als een wandelend hoofd. Ingewikkelde materie, want ik had dus óf geen hoofd, óf geen lichaam. Enfin, hoofd en lichaam waren niet echt verbonden. Ik rende door vanuit 'moeten' en 'willen', en verwaarloosde daarbij mijn mogelijkheden. Een situatie waar velen op stuklopen in de snelle wereld waarin we leven.

Bepakt met een rugzak vol ervaringen en overtuigingen dacht ik na mijn studie op het juiste spoor te zitten. Voor mij betekende dat het kantoorbestaan, waarin ik mezelf dagelijks aan een oneindige lawine aan strakke deadlines en vergaderingen blootstelde. Een staat van continue gejaagdheid, die ik veelal doorbracht in gebouwen zonder frisse lucht. Dagen die zowel geopend als gesloten werden met achteraan sluiten in de file, of als een sardientje in een sprinter (die niet sprint) vervoerd te worden. Levend zonder enig contact met de natuur. Voor sommige is deze schets van een leven heerlijk, maar niet iedereen vaart wel bij dit maatschappelijke recept.

Als tegenhanger op het racen, begon ik met het volgen van Yogalessen. Dat smaakte direct naar meer en zo belandde ik bij verschillende inspirerende Yoga-opleidingen. Die eens zo stijve hark, stond opeens langdurig op één been en zelfs op het hoofd. Van gejaagd werd ik steeds rustiger en kalmer. En dat hoofd vol beslommeringen werd steeds serener. Hoe helderder mijn blik werd, des te meer ik inzag dat ik op basis van maatschappelijke conventies leefde.